Van Hall en Boissevain in Oorlogstijd
May 18th 2017 Posted at Boissevain, Geschiedenis
5 Comments 
Gijsbert (Gijs) van Hall en zijn broertje Walraven (Wally) van Hall zijn de bekenste nakomelingen onder de tien kinderen van Nel van Hall-Boissevain en haar man Aat van Hall. Zij waren de financierders van het verzet in de Tweede Wereldoorlog. Maar zij waren niet de enige die naam had gemaakt in het verzet. Binnen de familie Boissevain en Van Hall was de dadendrang groot. Jonge mannen en vrouwen droegen hun steentje bij, en vele van hen moesten dat met de dood betalen. Reden genoeg om deze families eens uit te lichtten.Read more,....
Afgelopen woensdag hield de werkgroep Biografie van het Tijdschrift voor Biografie een goed bezocht congres in Groningen. De werkgroep Biografie werkt hard aan vernieuwende manieren om biografisch onderzoek vorm te geven en uit te voeren. Met als voorzitter prof. Mineke Bosch zit dat wel goed, zij trok dan ook samen met Rozemarijn van de Wal de kar van dit congress wat zich vertaalde in een bijzondere veelzijdigheid van het programma.
Op woensdag 19 oktober organiseert de Werkgroep Biografie van het Tijdschrift voor Biografie het congres 'Rewriting Biography. The past (long) 25 years'. Op het congres zal ik ook met een poster over mijn onderzoek naar de gezusters Boissevain te vinden zijn. 
Het doen van biografisch onderzoek brengt je soms onverwacht plezierige contacten. Zo bevond ik mezelf op een redelijk zonnige dag tegenover Matthijs van Hall in zijn appartement waar de kinderen kunstzinnig aan de muur hangen. Bij binnenkomst keken twee prachtige lichte en oude stoelen me aan, die waren nog van Matthijs overgrootouders, dus van Jan en Nella Boissevain-Brugmans, geweest. En Matthijs had behalve enkele meubels ook een muzikaal talent geërfd. Hij zingt en speelt de gitaar in een prachtige rock/blues band onder de noemer Fireball Express.
Bij archieven denken mensen in eerste plaats aan gedrukte stukken van publieke aard, zoals notulen en officiële documenten. Brievenwisselingen tussen 'belangrijke mensen' worden ook makkelijk opgepikt als archiefwaardig. Maar documenten uit de familiesfeer of objecten zoals kleding, een schrijftafel of prachtig gekafte bijbel bereiken het archief en museum nauwelijks.
Met schrik in het hart las ik het epiloog in de biografie over Cécile en Elsa Jong van Beek en Donk. Op pagina 493 waarschuwt auteur Elisabeth Leijnse voor de ramp die staat te gebeuren. Eduard Reeser had van de erven van Alphons Diepenbrock diens archief in bruikleen gekregen. Thea Diepenbrock, de dochter van Alphons, had Reeser zelfs de dagboeken van haar moeder Elsa Diepenbrock geboren de Jong van Beek en Donk in handen gegeven. De ramp kondigt zich aan met de zin: 'Bijzonder respectvol is Reeser met dit materiaal niet omgegaan.' Wat had Reeser het archief aangedaan om deze kwalificatie te verdienen?
In 1916 stapte Thijs Boissevain in het bootje met Carl Breitenstein. Met behulp van de erfenis van zijn ouders, had Thijs zich los kunnen maken van zijn oorspronkelijke werkveld, de advocatuur. Hij besloot zich geheel te weiden aan zijn liefde voor de schilderkunst. In het prachtige huis Boschzigt dat hij met zijn zuster Mia bewoonde, richtte hij een eigen atelier in. Hij bezocht andere schilders in binnen en buitenland voor inspiratie, en kon heel wat schilders tot zijn vriendenkring rekenen.
Archieven zijn momenteel mijn halve leven. Als historica duik ik bijna elke dag wel de archieven in. Maar wie heeft die archieven eigenlijk ooit samengesteld? Een kleine dankbetuiging aan de mensen die brieven bewaren en archiveren, met een prachtig voorbeeld door Romé Boissevain-Kalff uit 1944. 
De family Boissevain liet zich graag vastleggen op het schildersdoek. In 1916 vervaardigde de beroemde Thérèse Schwartze (1851-1918) een groepsportret van de dochters van Charles Boissevain en Maria Pijnappel. Dit prachtige schilderij uit 1916 bevindt zich momenteel in het depot van het Amsterdam Museum. Wat is er te zien, en hoe belandde het doek in het Geheugen van Nederland? Een kleine zoektocht naar de achtergrond en herinnering van een schilderij.
Documentairemaakster Martha Wheelock heeft het plan opgevat om over Inez Milholland-Boissevain een film te maken. Deze activiste en socialiste zette zich in tegen onrechtvaardigheid op allerlei niveaus en op allerlei gebieden. Zij trouwde in 1913 een Nederlandse jongen, en wel Eugen Jan Boissevain (1880-1949), één van de vele neven van de gezusters Bossevain waar ik een biografie over schrijf. Zodoende kwam Inez in het leven van de gezusters Boissevain terecht.
